Embolizacja tętnic macicznych jest mało inwazyjną, niechirurgiczną metodą leczenia, wymagającą, krótkiego 24/72 h pobytu w szpitalu. Jest wykonywana przy zastosowaniu znieczulenia miejscowego i/lub zewnątrzoponowgo ciągłego, w zależności od preferencji ośrodka. Charakteryzuję się krótką rekonwalescencją. Większość pacjentek powraca do pracy po paru dniach.
Warunkiem koniecznym kwalifikującym do zabiegu embolizacji jest stwierdzenie obecności objawowych mięśniaków macicy. Każdej wielkości mięśniaki macicy były z powodzeniem poddawane embolizacji. Kurczenie się będzie bardziej odczuwalne w przypadku mięśniaków macicy o średnicy mniejszej niż 10/12 cm. W czasie zabiegu, embolizacji poddajemy wszystkie mięśniaki macicy, bez względu na ilość i lokalizacje.
Kluczowym elementem jest upewnienie się, że przyczyną zgłaszanych objawów są właśnie mięśniaki, a nie inna patologia. Przed kwalifikacją do embolizacji należy dokładnie ocenić jamę macicy i źródło/pochodzenie nieprawidłowego krwawienia. Jeśli przyczyną jest pojedynczy, niedużych rozmiarów mięśniak pod śluzówkowy, należy rozważyć wyłuszczenie histeroskopowe.
Według wytycznych Kanadyjskiego Towarzystwa Ginekologii i Położnictwa, kandydatką do zabiegu embolizacji może być każda pacjentka z objawowymi mięśniakami, gdzie korzyści w postaci ustąpienie objawów po zabiegu przewyższają ryzyko komplikacji, u której nie stwierdza się przeciwwskazań do wykonania zabiegu. Należy zwrócić uwagę, że embolizacja mięśniaków macicy jako zabieg małoinwazyjny niesie ze sobą znikomą ilość poważnych powikłań, stąd korzyści w większości przypadków przewyższają ryzyko.
Przeprowadzana przez wykwalifikowanego lekarza embolizacja tętnic macicznych, przy pomocy technik radiologii zabiegowej ma na celu leczenie objawów związanych z obecnością mięśniaków macicy.Do tych objawów należą:
Mogą także pojawiać się dolegliwości ze strony pleców lub nóg, ponieważ zdarza się, że mięśniaki uciskają na nerwy. Aby zdiagnozować je jako możliwą przyczynę zaobserwowanych objawów, należy wykonać USG narządu rodnego i rezonans magnetyczny miednicy, które należą do wymaganych badań, poprzedzających zabieg embolizacji mięśniaków.
Kwalifikację do zabiegu przeprowadzają wspólnie: ginekolog i radiolog zabiegowy. W czasie wstępnego etapu zostaną przeprowadzone przez ginekologa: rozmowa z pacjentką, badanie fizykalne oraz badanie USG. W następnym etapie po badaniu rezonansem magnetycznym, radiolog zabiegowy podejmuje decyzję, co do możliwości przeprowadzenia zabiegu embolizacji tętnic macicznych.
Badania wymagane do kwalifikacji do zabiegu embolizacji to:
Sugeruje aby z wynikami tych badań zapoznał się przed hospitalizacją lekarz kierujący pacjentkę do leczenia szpitalnego.
Embolizacja tętnic macicznych jest mniej inwazyjna niż operacja otwarta lub laparoskopowa w celu usunięcia pojedynczych mięśniakó lub całej macicy. Procedura z zakresu radiologii zabiegowej jest preferowana ze względu na:
Podczas embolizacji tętnic macicznych jednoczasowo leczymy wszystkie mięśniaki, nawet te malutkie po kilka mm, dzięki czemu hamujemy ich dalszy wzrost.
Zabieg embolizacji wykonywany jest z dostępu w okolicy prawej pachwiny. Do tętnicy udowej wprowadzany jest cienki cewnik. Pod kontrolą fluoroskospii (promienowanie rtg) radiolog zabiegowy cewnikuje tętnice, które odpowiedzialne są za dostarczanie krwi do mięśniaka/ów. Do tych naczyń podaje materiał embolizacyjny w celu zablokowania napływu krwi, dzięki czemu mięśniak zaczyna „obumierać” i kurczyć się.
Mięśniaki macicy zaczynają kurczyć się zaraz po zabiegu. Już w pierwszym badaniu kontrolnym widać zmniejszenie objętości mięśniaków. Postęp w powstrzymywaniu nieprawidłowych krwawień jest natychmiastowy, a zmniejszenie objętości mięśniaków o 40/60% osiągane jest w trzy/sześć miesięcy od zabiegu.
Po zabiegu chora wraca na oddział ginekologii gdzie zostaje pod opieką przez 24/48 h. Każda z Pań reaguje inaczej na zabieg. Niektóre chore zgłaszają bardzo silny ból, inne o średnim nasileniu. Odpowiednio do potrzeb dobierane są leki. Przez kilka dni można zauważyć niewielkie krwawienie z dróg rodnych, stan podgorączkowy, czy też umiarkowane dolegliwości bólowe odczuwane w okolicy podbrzusza co jest naturalną reakcją na zabieg – jest to zespół poembolizacyjny. Wystarczą leki z domowej apteczki aby zmniejszyć te dolegliwości. Większość chorych wznawia umiarkowaną aktywność w ciągu kilku dni, a regularną w ciągu tygodnia lub dwóch. Zalecam pierwszą kontrolną wizytę ginekologiczną po około 4/6 tygodniach od zabiegu. Kontrolna wizyta u radiologa zabiegowego i badanie metodą rezonansu magnetycznego po 3 miesiącach.
ALL RIGHTS RESERVED - 2023 KRZYSZTOFPYRA.PL
IMPLEMENTATION AND DESIGN: FRENCH TOAST
tel:
Zakład Radiologii Zabiegowej i Neuroradiologii
SPSK4 Lubelskiego Uniwersytetu Medycznego
ul. Jaczewskiego 8, 20-954 LUBLIN
Dr hab. n. med.
Krzysztof Pyra
Radiolog zabiegowy
email:
Po raz pierwszy opisana w 1995 roku embolizacja mięśniaków macicy została przeprowadzona na 16 pacjentkach. Metoda zamykania tętnic macicznych została szybko uznana za alternatywę dla bardziej inwazyjnej operacji. Do zablokowania przepływu krwi stosuje się kilka rodzajów środków zatorowych. Substancje te, wykorzystywane przez lekarzy od wielu lat, zazwyczaj nie wywołują skutków ubocznych.
Cewnikowanie tętnic macicznych przeprowadza radiolog zabiegowy. Specjalizuje się on w anatomii naczyniowej i minimalnie inwazyjnych procedurach, wykonywanych pod kontrolą obrazu RTG wzmocnionego dzięki fluorescencji.
Guzy hipernaczyniowe powodują zwiększenie dopływu krwi także do prawidłowego mięśnia macicy. Może to doprowadzić w rezultacie do przerostu zasilających go tętnic. Właściwe mięśniaki są zasilane przez gęstą sieć, zwaną splotem okołowłókniakowym. Ma on większą średnicę i podlega tylko nieznacznemu zwężaniu. Wielkość stosowanych cząsteczek zatorowych powinna być dostosowana do tego splotu. Należy unikać mniejszych, ponieważ mogą doprowadzić do zawału mięśniówki macicy. Embolizacja tętnic macicznych jest zabiegiem, do którego używanych może być wiele różnych preparatów zatorowych, np.:
W większości przypadków przeprowadzona embolizacja macicy nie wymaga ponowienia. Niektóre pacjentki jednak poddają się po kilku latach dodatkowej procedurze zamknięcia dopływu krwi do mięśniaków macicznych. Kolejna interwencja jest często spowodowana rozwojem nowych guzów lub rzadziej – odrostem już istniejących, które zostały tylko częściowo odizolowane podczas pierwszego zabiegu.